دوستت دارم!

امام صادق (ع): اگر کسى را دوست میدارى، به او اعلام کن که دوستت دارم، تا موجب آگاهى و اطمینان خاطر شود. ابراهیم خلیل گفت: «پروردگارا! رؤیائى نشانم بده تا بدانم چگونه مردگان را زنده‏ مى‏سازى؟ پروردگارش گفت: مگر باور ندارى؟ ابراهیم گفت: چرا باور دارم، اما مى‏خواهم با چشم خود ببینم و آرامش دل یابم». کافی جلد 1 ص 353

شرح- محبت ‏ورزیدن، دلیل دوستى و صداقت نیست، زیرا برخى اشخاص با خوى محبت پرورش یافته‏اند و هماره با معاشران خود اظهار محبت مى‏کنند و نیز برخى اشخاص به خاطر منافع مشترک با معاشران خود محبت مى‏ورزند و مثلا هدیه تقدیم مى‏کنند و مکرر به احوال پرسى او مى‏روند، برخى در صددند که با جلب توجه و دوستى دیگران کلاهبردارى کنند. اگر انسان با محبت و مرحمت کسى روبرو شود، نمى‏تواند به دوستى و صداقت قلبى او مطلع و آگاه شود، مگر موقعى که طرف مقابل دوستى قلبى خود را اعلام کند و به او اطمینان خاطر ببخشد که من همیشه یار و غمخوار تو خواهم بود. یعنى باید ادعا و عمل با هم قرین باشد تا مایه اطمینان شود، چنان که در داستان ابراهیم خلیل ادعاى ربوبى دائر به احیاء مرده موقعى که با عمل همراه شد مایه اطمینان خاطر ابراهیم خلیل گشت. حتى اگر خداوند عزت، احیاء چند مرده را به ابراهیم خلیل ارائه مى‏داد، ولى به او اطلاع نمى‏داد که من همه مرده‏ها را به این صورت زنده مى‏کنم و براى کیفر اعمال در صحراى محشر گرد مى‏آورم، ابراهیم خلیل نمى‏توانست به معناى رستاخیز عمومى پى ببرد، زیرا زنده شدن چند مرده مخصوص، ممکن است دلائل دیگرى داشته باشد و یا اصلا هدف مخصوصى را از نظر کیفر و پاداش تعقیب نکند.